Traject van een verwende testrijder

Er zijn mensen die ervoor zorgen dat je van baan wilt veranderen. Alles opgeven en in hun voetsporen treden. Alain Degironde, subjectief testrijder voor bestelwagens bij Michelin, is er een van. Een directe blik vanachter zijn bril, beetje grijzend, een blauwe pet die past bij zijn polo shirt...
Tussen twee testritten op het racecircuit van Ladoux, aan de rand van Clermont-Ferrand, vertelde Alain ons over zijn job als chauffeur en zijn meer dan 40-jarige passie voor autorijden

Luister naar de podcast:

Alain Degironde, subjectief testrijder voor bestelwagens bij Michelin 

“Ik kwam in 1979 bij Michelin als technicus. Ik had net drie jaar op de technische school van Michelin gezeten," herinnert Alain zich. In die tijd stond de school bekend als "De Missie", een soort talentenincubator voordat die werden uitgevonden.
Deze heel jonge werknemer verliet het bedrijf om zijn dienstplicht te vervullen en trad vervolgens weer in dienst, maar dan in Montceau-les-Mines, een kleine stad verder naar het noorden, in Bourgondië.

Begin 1985 maakte hij, zoals elk jaar, zijn carrièreaspiraties kenbaar. “Het enige wat ik wilde was terugkomen naar Clermont-Ferrand - want ik kom uit die streek - en, indien mogelijk, testrijder worden, want ik was erdoor gefascineerd". Was het geluk of was het het lot? Michelin had testrijders nodig voor zijn autobanden. Bingo! De jonge technicus ging naar Ladoux - een van 's werelds beste testcircuits voor het testen van banden. De droom kwam uit.
Het was het begin van zijn carrière als testrijder. In 1991 had de bandenfabrikant een nieuwe testrijder nodig voor bestelwagenbanden. De toenmalige testrijder ging bijna met pensioen. Het was een geleidelijke overdracht. “Van 1992 tot '95 testte ik zowel personenwagen- als lichte vrachtwagenbanden. In 1996, toen mijn collega vertrok, heb ik hem natuurlijk vervangen. En ik heb tot vandaag te maken gehad met bestelwagens in bandentests," lacht Alain.

Een passie voor het rijden met bestelwagens

Voor iemand die, langer dan hij zich kan herinneren, altijd al testrijder heeft willen worden, is hij veertig jaar later nog steeds even enthousiast. “Wat ik het leukste vind, is natuurlijk het rijden. De manier waarop je rijdt als testrijder is anders omdat je repetitief en extreem rigoureus moet zijn in de manier waarop je manoeuvreert. Bijvoorbeeld, als je een bocht neemt, moet je dat op dezelfde manier doen met alle banden die we analyseren. Als we een verschil creëren in de manier waarop we rijden, is er onvermijdelijk een verschil in het resultaat."

Als we hem vragen aan welke subjectieve tests hij de voorkeur geeft, antwoordt Alain zonder aarzelen testrijden op sneeuw. “Het merendeel van de subjectieve tests op sneeuw voor lichte vrachtwagens vindt elke winter plaats in Barcelonnette, in de Alpes de Haute Provence."
 

Sinds een twintigtal jaren, van begin december tot half maart, biedt het kleine stadje Jausier de Michelin-teams een unieke toegang tot een ongelooflijk, voortreffelijk instrument.

Wit paradijs en uitstekend hulpmiddel voor de Michelin-teams

Sluit je ogen, we brengen je erheen! Stel je een landschap voor bedekt met pure witte, verse sneeuw. Luister naar de kalme, gedempte stilte... voor de tests.
Na een rit van 15 minuten vanuit het dorp, open je je ogen en neem je deze unieke track op de Napoleon weg in je op: 10 kilometer krappe bochten. Tien kilometer die omhoog kronkelen naar de Col de la Bonette pas, 2715 meter op zijn hoogste punt. De hoogste weg van Europa!
Sinds een twintigtal jaren, van begin december tot midden maart - naargelang van het jaar - biedt het stadje Jausier de Michelin-teams een unieke toegang tot een ongelooflijk, voortreffelijk instrument (er is geen gebrek aan superlatieven om het te beschrijven).
 

“Deze weg is in de winter volledig afgesloten voor verkeer. Met de toestemming van de prefectuur en de gemeente, konden we hem alleen voor onze tests laten openen," legt Alain uit. “Elke winter worden we geholpen door een plaatselijk team. Wij zorgden voor voertuigen zoals een sneeuwploeg, een sneeuwfrees, een sneeuwruimer, enz. Deze twee mensen bereiden de piste elke dag voor en plaatsen een werfhut voor de Michelin technici en testpiloten... We gaan er twee tot drie weken naartoe, maar niet achter elkaar. We kunnen geen twee tot drie weken voorraad banden meenemen... Onze collega's van vierseizoensautobanden gaan er ook heen. We werken met een roostersysteem. We hebben niet per se elke winter nieuwe modellen, maar we testen veranderingen en verbeteringen..."

Het is ook een gelegenheid om klanten te laten komen en nieuwe functies in extreme omstandigheden te laten uitproberen, zoals we hebben gedaan voor de Agilis Crossclimate serie drie jaar geleden. Gedurende 48 uur kwamen wagenparkbeheerders en deelden ze het leven van testrijders zoals Alain. Een unieke klantenervaring!

“We testen zelfs zomerbanden in de sneeuw om te beoordelen hoe ze presteren in extreme omstandigheden...", herinnert hij zich. “Maar het eerste wat ik controleer bij sneeuw en ijs is of de bestelwagen start en of hij remt."
 

Zelfs midden in de zomer, op sneeuw of ijs, test de bestuurder de prestaties van de banden in extreme rijomstandigheden.

Maximale concentratie bij het testen van een band

Een laatste vraag voor we afscheid nemen: waar let Alain precies op als hij een band test? “Ik gebruik mijn ogen, mijn oren en alle lichaamssensoren om elk gevoel te analyseren en de geringste vibratie te voelen. Het gaat allemaal om wat je voelt. Als je op een dag zwaar verkouden bent of je voelt je niet jezelf, doe dan geen moeite om een subjectieve test te doen. Je gaat dingen voelen, maar niet noodzakelijk de realiteit."

Alain concludeert: “Als ik een subjectieve test doe, sluit ik mezelf volledig af. Ik zet bijvoorbeeld mijn telefoon uit. Ik zit in mijn luchtbel. Ik wil niet onderbroken worden want dat onderbreekt de analyse en ik zou bepaalde dingen kunnen missen."