Van een mannenwereld... naar een familiebedrijf!

Niet alle ondernemers dromen ervan hun bedrijf door te geven aan hun kinderen of aan de hoogste bieder. Soms kruist het pad van een ondernemer dat van een gewetensvolle, hardwerkende werknemer die een "natuurlijke" opvolger wordt.
We gaan naar Martigues in het zuiden van Frankrijk, 40 km ten westen van Marseille, voor een ontmoeting met Gérard Loubet (de voormalige directeur van Transbennes), Freddy en Rosy (de huidige managers) en Rémy Vandenbussche (hun zoon, die chauffeur is bij Transbennes). Een levendige discussie in de schaduw van de palmbomen, op een mooie zomerochtend.

Van links naar rechts: Juan RODRIGUEZ, Françoise DOBIGIES, Kevin RODRIGUEZ, Roberto TRECASSE, Alain PEREZ, Pascal COLOMBANI, Rosy VANDENBUSSCHE, Freddy VANDENBUSSCHE & Rémy VANDENBUSSCHE.

Kunnen jullie jezelf voorstellen, om de beurt?

Gérald: Mijn naam is Gérard Loubet. Ik ben 72 en een half jaar oud en gelukkig gepensioneerd. Ik begon mijn carrière in het transport op 18-jarige leeftijd, zonder een cent op mijn naam. Ik wist wat ik wilde: een nieuwe Scania, en ik kreeg hem op lease. Toen kon je nog met niets beginnen, nu kan dat niet meer.

In 1986 richtte ik het transportbedrijf Transbennes op.

Freddy​​​​​​: Ik ben Freddy Vandenbussche. Ik ben precies 10 jaar jonger dan Gérard; met andere woorden, 62 en een half (hij lacht). Ik werkte 6 jaar voor het Belgische leger voordat ik lange-afstandschauffeur werd.

Ik kwam in 1996 bij Transbennes als chauffeur.

Rosy: Ik ben geboren als Carmen, maar iedereen kent me als Rosy en noemt me zo. Ik ben Freddy's vrouw en sinds 2013 co-manager, met hem, van het bedrijf Transbennes.

Rémy: Ik ben de zoon van Freddy en Carmen. Ik ben dit jaar 30 geworden. Ik ben in 2013 geslaagd voor mijn vrachtwagenrijbewijs en ben meteen bij Transbennes aan de slag gegaan als chauffeur: je zou het niet geloven, hè, van iemand die ziek wordt in een vrachtwagen... tenzij ik zelf rij, wel te verstaan!

Gérard, kunt u ons een kort overzicht geven van de geschiedenis van Transbennes tot aan je vertrek in 2013?

Gérald: Ik heb Transbennes in 1986 in Martigues opgericht. Ik werkte samen met mijn twee broers, Jacques en Alain, die aandeelhouders en bestuurders van het bedrijf waren. Tien jaar later kocht ik Transki uit, een klein bedrijf met drie vrachtwagens, gespecialiseerd in goederenvervoer over korte afstand. Ik heb de twee bedrijven samengevoegd tot een vloot van zeven vrachtwagens.

Datzelfde jaar, in 1996, nam ik Freddy aan als chauffeur.

Ik zag al snel dat hij hard werkte en gewetensvol was. De tijd kwam dat ik hem een duwtje in de rug gaf en wat verantwoordelijkheden aan hem begon te delegeren. Ik wist dat ik, vroeg of laat, zou stoppen met werken en ik had alleen een dochter, die niet geïnteresseerd was om het bedrijf over te nemen.

Ik had aanbiedingen van klanten die Transbennes wilden uitkopen. Wanneer u een bedrijf vanaf nul hebt opgebouwd, is het niet alleen een kwestie van geld om over te dragen. Er zijn ook gevoelens bij betrokken... en ik ben sentimenteel over deze dingen!

De chauffeurs wisten allemaal dat Freddy het van mij zou overnemen. Het was dus niet meer dan normaal dat ik Transbennes in 2013 overdroeg aan Freddy en Rosy.

Freddy en Rosy, hoe is de overdracht gegaan?

Freddy​​​​​​: Ik zal niet doen alsof: toen ik het officieel overnam van Gérard, was het een hel. De andere chauffeurs waren jaloers, ook al wisten ze al jaren dat ik het bedrijf zou overnemen.

Rosy: Ze dachten dat Gérard ons net het bedrijf had gegeven...

Freddy​​​​​​: Rosy werd midden in de nacht wakker. De jongens maakten ons het leven zuur. De een na de ander verlieten het bedrijf. Toen kwam Rémy. En geleidelijk aan hebben we weer een goed team opgebouwd met uitstekende chauffeurs.

Hoe verdeel je het werk vandaag?

Freddy​​​​​​: Het is belangrijk erop te wijzen dat het Rosy was die het getuigschrift van vakbekwaamheid behaalde. Transbennes overnemen was echt een familie aangelegenheid voor ons.

Vandaag, neem ik de leiding over de uitrusting en de mannen. De administratieve kant - inclusief alle juridische aspecten - is het exclusieve domein van Rosy. Sinds drie jaar steunt Rémy mij door de relaties met de chauffeurs en de klanten te onderhouden.

Je zou kunnen zeggen dat het een driekoppig managementteam is.

Rémy, ligt het voor de hand dat je het bedrijf overneemt?

Rémy: Ik vind het leuk wat ik doe. Ik ben veeleisender voor mezelf dan voor de andere chauffeurs. Ik wil niet dat mensen me zien als de zoon van de baas die denkt dat hij overal mee weg kan komen. Ik kom geleidelijk hoger op de ladder. Nu ben ik de oudste chauffeur in het bedrijf. Maar ik zet mezelf niet onder druk; we zien wel wat er gebeurt...

Freddy, is het belangrijk voor je dat het bedrijf in de familie blijft?

Freddy​​​​​​: Als het zo uitpakt, zoveel te beter. Maar als dat niet zo is, maakt het niet uit. Bij Transbennes is er geen baas - man of vrouw - of een zoon van de baas; er is gewoon een team van mannen en vrouwen (Rosy en een vrouwelijke chauffeur) die in een goede sfeer werken. “Ons motto is “Ik krab jouw rug, jij krabt de mijne”, op elk niveau.”